Time flies when you're having fun

Hallo allemaal,

Hier ben ik weer. Het afscheid komt steeds dichterbij. We zijn vandaag precies nog een week hier. De gedachte dat ik mijn huis en mijn katten achter moet laten is vreemd. Ik ben blij als ik thuis weer iedereen zie, maar het afscheid zal ook niet meevallen.

Afgelopen woensdag zijn Nikki en ik de tweede helft van de wk wedstrijd Nederland-Australië gaan kijken bij Cabana beach.Alweer een overwinning binnen! Na de wedstrijd zijn we lekker in de zee gaan zwemmen. In de avond hebben we Disney films gekeken. Ten slotte zijn we nog uitgeweest bij Cabana beach, wat heel gezellig was. We hebben Jörgen Raymann nog gespot.

Donderdag was onze vrije dag. We zijn boodschappen gaan doen en winkelen in Salina. Thuis hebben we nog lekker in de tuin gelegen. In de avond gingen we kijken naar de musical van Klein college. Dit is de school waar Bo en Valentijn stage lopen. De musical werd in het theater gehouden. De ouders van de kinderen betalen veel geld voor deze privéschool, dus het theater kon makkelijk betaald worden.

Vrijdag moest ik alweer vroeg opstaan voor het schoolreisje. De dag begon toen we met een bus naar het Christoffelpark gingen. Daar hebben we een wandeling gemaakt naar de kust. Hier mochten de kinderen in het water spelen. Terug gingen we met jeeps crossen over de heuvels. Onderweg zijn we nog gestopt om een grot te bezoeken. Dit was erg spannend. We hebben er zelfs vleermuizen gezien. Toen Nikki en ik thuis waren van stage, besloten we om de laatste keer bij Lions dive te gaan zwemmen. Dit was niet zo fijn, want juist vandaag kwam de bewaking controleren. In de avond gingen we de verjaardag van Anne-Sophie vieren bij Wet & Wild.

Zaterdag hebben we mooi afscheid genomen van oceanclub Saint Tropez. We hebben de hele dag heerlijk bij het zwembad gelegen en in de avond hebben we er lekker gegeten. Nadat we lang bij Saint Tropez hadden gezeten, besloten we nog om naar Bermuda te gaan. Hier was B-watch party. Bij Bermuda kwamen we meiden van Suriname tegen (ook van onze pabo). Zij zijn hier op vakantie voor een paar dagen.

Zondag was de dag van de pech. We gingen naar Blue cave met de auto van Bo en Valentijn. Boven op de brug hoorden we een harde klap en de auto begaf het. Het wiel was er bijna onderuit gerold. We hebben een uur langs de kant van de weg gestaan (levensgevaarlijk), maar de autoverhuurder nam zijn mobiel niet op. Uiteindelijk zijn we terug naar huis gelift en hebben we de auto laten staan. Bo, Nikki en ik mochten achter in de jeep zitten, wat heel spannend was. Thuis aangekomen besloten we met onze auto te gaan. Na een drie kwartier rijden, kwamen we aan bij Santa Cruz. We besloten om naar Blue cave te zwemmen (normale mensen doen dit met de boot van captain goodlife). Na een half uur zwemmen, zagen we het strand al niet meer. We kwamen aan bij een ander strand en hebben een bospad genomen. Hier kwamen we een auto tegen. Ik vroeg aan de bestuurder of we ver van Blue cave af zaten, want we wisten totaal niet waar we moesten zijn. De man vertelde dat het nog 10 minuten lopen was en dan de rots afspringen. Ik vroeg hem ook de weg terug naar Santa cruz, omdat het zwemmen te ver was om terug te doen. Hij vertelde dat er een wandelpad is, waarmee je binnen 10 minuten bij Santa Cruz bent. Hij zei dat we gek waren, omdat we zover waren gezwommen. Uiteindelijk na veel klimmen en klauteren en nog twee kilometer zwemmen, hadden we eindelijk Blue cave gevonden. Het was prachtig in de grot. Wat een avontuur! Helaas konden we niet lang blijven, omdat de zon langzaam onderging en we moesten nog een stuk zwemmen naar de rotswand waar we uit de oceaan konden klimmen. Eindelijk terug bij de auto besloten we om te gaan eten bij Jaanchie's. Hier hebben we lokaal gegeten. We kregen geen menukaart, maar de opa van het restaurant vertelde ons de gerechten. Hij vertelde dat in het eten veel vitamine l zit. Veel liefde! Hij heeft zich goed aan zijn woord gehouden! Toen we wilden vertrekken, deed de afstandsbediening van de auto het niet, waardoor we het alarm er niet af kregen en dus de motor niet konden starten. Ondanks het restaurant inmiddels al gesloten was, hielp de mevrouw ons super. Ze heeft de wegenwacht gebeld en we mochten in het restaurant wachten. Toen de wegenwacht kwam, gingen we bij een toko kijken voor nieuwe batterijen. Helaas waren het niet de batterijen, maar bleek dat het alarm stuk is. De meneer van de wegenwacht leerde mij een trucje. Hij leerde me hoe ik met draadjes het alarm kan uitschakelen en de auto starten. Nu weten Nikki en ik dus hoe we ons moeten redden. Toen we eindelijk thuis waren, was het al middernacht. We hebben vandaag geleerd dat de bevolking heel erg behulpzaam is.

Gisteren zijn we weer na stage bij Cabana Nederland gaan aanmoedigen. Ook deze keer weer met succes. Nederland is nu winnaar van de poel! In de avond zijn we naar happy hour van Pianobar gegaan (bij het rif fort in Otrobande). Het was een gezellige avond.

Vandaag gaan we voor de laatste keer naar de bioscoop. Als we zin hebben gaan we erna ook nog uit bij Cinco.

Zoals ik al zei, we zijn maar nog een weekje hier. Ik zal voordat we naar Miami vliegen jullie nog op de hoogte houden van onze laatste week.

Veel liefs en tot snel weer, Sharon